#52 - Herman Pleij

Herman Pleij is emeritus hoogleraar historische Nederlandse letterkunde. Hij is bij het grote publiek bekend van zijn optredens in DWDD. Herman werd in 1981 hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1992 tot 1994 was hij decaan van de Faculteit der Letteren.

Op 29 februari 2008 ging hij met emeritaat en werd hij Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Herman Pleij is schrijver van tientallen werken waaronder Dromen van Cocagne en Van karmijn, purper en blauw. Hij is vooral geïnteresseerd in volksliteratuur en –cultuur, toneel, de rederijkers, de betekenis van de vroege drukpers, de ontwikkeling van een burgermoraal en van Nederlandse identiteiten in het algemeen. Hij publiceert veel over cultuurhistorische onderwerpen en is een veelgevraagd gast in praatprogramma’s op tv. Herman bracht dit jaar het boek “Met een scheef oog” uit waarin de negenenzeventigjarige schrijver een persoonlijke terugblik op zijn leven geeft.

In de podcast legt Herman uit dat in de oudheid geluk volgens de kerk niet bestond, maar dat dat slechts was voorbehouden aan hen die naar het paradijs mochten gaan. Het echte leven zou voor en rond de middeleeuwen pas beginnen met de dood, mits je vroom en volgens de kerkelijke regels leefde. Hij vertelt hoe Jacoba van Beieren ging zwemmen en beschreef dat dit haar gelukkig maakte. Dit zou de eerste notering zijn van aards geluk in de vijftiende eeuw. Geluk werd toen nog wel gezien als iets dat het gevolg was van goddelijke genade. Herman legt verder uit wat het gevaar is als de overheid het geluk voor de burger gaat regelen. Herman ageert tegen de geluksindustrie die geluk als een handelswaar verkoopt. Hij ziet dit als een klap in het gezicht van mensen die depressief zijn; alsof je onnozel bent als je niet gelukkig bent. Volgens Herman is geluk iets dat je overkomt, als alles klopt op dat moment en op zijn plaats valt. Hij vertelt in de podcast ook wat hij van een “wethouder van geluk” vindt. Hij legt uit waarom geluk op aarde een steeds belangrijker thema is geworden. Volgens Herman ontbreekt het in de huidige tijd aan ideologie en zingeving en moeten we hier een nieuwe vorm voor vinden.